Το ΣΗΜΑΔΙ του ΝΕΡΟΥ

"Seahorses", Simon Larbalestier

W a t e r m a r k
compiled by Maria Paroussi
release date: Nov.19

Cover photo by Simon Larbalestier
Artwork by Dimitris Panagiotakopoulos

Tracklisting:
1. Those Tears Never Reach The Ground – Your Hand In Mine *
2. Down To Sea – Doves
3. Great Waves – Dirty Three feat. Cat Power
4. The Lighthouse – Interpol
5. The Harder Ships Of The World – Keren Ann
6. Lifeguard Sleeping, Girl Drowning - Morrissey
7. Seal Jubilee – Bat For Lashes
8. Weeping Rock, Rock - Mum
9. I Guess I’m Floating – M83
10. The Sea Still Sings – Marc Almond
11. The Night I Couldn’t Stop Crying - Devastations
12. The Sea Calls – Richard Hawley
13. This Is The Sea - Waterboys
14. Sea People - Emiliana Torrini
15. 11 Zari 1970 - The Cadet sOn-ampulist *

* previously unreleased tracks

ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

• Είμαι κι εγώ σημαδεμένος, όπως η Μ. Είμαστε watermarked. Ξέρουμε και μερικούς άλλους εκεί έξω, τέτοιους. Όπως τα χαρτονομίσματα, οι ψηφιακές εικόνες και η μουσική στον κυβερνοχώρο - που τα σφράγισαν οι κόπιράιτερς, τους χτύπησαν ένα στεγανογράφημα στο κούτελο για να μην τα χάσουν.

• Έτσι βρισκόμαστε. Επικοινωνούμε αναμεταξύ μας με σούπερ-σόνικ μηνύματα σε συχνότητες που αφήνουν πίσω τους μπουρμπουλήθρες. Αναγνωριζόμαστε από το σημάδι, το καταλαβαίνουμε, και μαζευόμαστε σε μικρά κοπάδια, σε ντουέτα και σε τριάδες, και πάμε όλα τα υδατογραφημένα μαζί, σαν ιππόκαμποι. Ταξιδεύουμε στα νερά του διαστήματος κολυμπώντας, λίγο ζαλισμένοι από το απαλό μούδιασμα του οξυγόνου που αναπνέουμε.

• Όταν βρίσκουμε τραγούδια, τα στέλνουμε ο ένας στον άλλο. Τα καίμε σε σιντάκια, τα ανεβάζουμε σε blogs, τα βάζουμε σε λίστες – τα δέκα αγαπημένα, τα έντεκα του χωρισμού, τα πέντε της πρώτης μέρας του χειμώνα, κάτι τέτοια. Είναι κι αυτά, τραγούδια με το watermark μέσα στην ηλεκτρική καρδιά τους. Τα σφράγισε η εταιρία τους και μετά τα άφησε ελεύθερα στον ωκεανό – κι όπου ταξιδέψουν.

• Η Μ. τα αγαπάει, τα λυπάται, τα κάνει συλλογή στο ράφι με τα βαζάκια. Τα μαζεύει ένα – ένα (σαν μανιτάρια), τα φυλάει στην ποδιά της κι ύστερα τα ταξινομεί: Εσύ, σαν καρουζέλ δίπλα σε συντριβάνι, θα πας πρώτο. Δεύτερο εσύ, που ακούγεσαι σαν μωρό που γεννιέται μέσα στο νερό. Εσείς, τα κολυμβητικά, θα ακολουθήσετε σε σλόου-μόσιον κι εσύ, το πέμπτο, θα βρεις μια ομπρέλα από φύκια και θα χωθείς από κάτω, να ξεκουραστείς, μαζί με τα άλλα που θά’ρθουν. Το όγδοο, θα χαθείς μόνο σου στην άβυσσο. Θα σε βρει το εννέα, με το φωτάκι μέσα στο σκοτάδι και θα σε φέρει πίσω να ζωγραφίσετε αυτά που είδατε. Θα έρθουν και τα υπόλοιπα και θα έχουμε γιορτή, νερά και θάλασσες. Και ύστερα, το δεκαπέντε, θα μας πει «πέρασε ο καιρός, σήμερα είναι η μέρα που χωρίζουμε». Μόλις χτυπήσω τα χέρια μου, θα χαθούμε όλοι στον αέρα. Και μετά πάλι, κάπως, θα βρεθούμε από το σημάδι του νερού.

• Να, τέτοια τραγούδια μαζεύει η Μ. και μας τα δίνει, κάθε τόσο, με τις συλλογές που ετοιμάζει. Κι έτσι περνάει ο καιρός και πάμε.