995 Λέξεις (Pecha-Kucha-Kopse)

10 ΛΕΞΕΙΣ ΜΕ ΜΠΛΑΝΚΟ ΣΤΑ ΚΑΓΚΕΛΑ ΤΗΣ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΑΓΟΡΑΣ
(photo: ora_mia)

• Όταν καθόμαστε να γράψουμε, εδώ, περνάμε ένα «προκρούστειο» σύνδρομο. Τις μισές φορές προσπαθούμε να γράψουμε έστω και μερικές λέξεις να το ρημαδοδώσουμε το ρημαδοκείμενο να ρημαδοφύγει από ρημαδοεπάνω μας – και τις άλλες φορές προσπαθούμε να συμμαζέψουμε κάποια ανοικονόμητη φλυαρία που οδηγεί σε μπουρδολογία, λαβυρινθοειδείς σκέψεις, αγκομαχητά αστεία και πάντα, πάντα, σε πανικοβάλ των αρχισυντακτών: «Παιδάκι μου, δεν είπαμε 500 λέξεις;». Γιατί, εγώ πόσες έγραψα; «1760».
  
  

• Μετά καθόμαστε και κόβουμε.
  
  

• Το να τριμάρεις το κείμενο σημαίνει να πατάς κάθε 15 δευτερόλεπτα το recount για να δεις πόσο σου έμεινε ακόμα να κόψεις. 1256 ακόμα. Μετά δοκιμάζεις να καταργήσεις τα άρθρα αλλά τότε θέλει δυνατές επιθετικές μετοχές κι αν αποφασίσεις να αξιοποιήσεις τις κατηγορηματικές μετοχές που βολεύουν (σαν αριθμός λέξεων), τότε το κείμενο ακούγεται κάπως αρχαιοπρεπές· άσε πώς ακούγεται αν χρησιμοποιείς απαρέμφατα που είναι τόσο αγαπημένα και χρήσιμα αλλά τα έχουμε εξαφανίσει από τα πτωχά καθημερινά μας γκρήκλισh, οπότε αναγκάζεσαι να φανείς αποφασιστικός: δεν κόβεις περικοκλάδες και μόρια από το κείμενο αλλά, με γενναιότητα, κάνεις μια κρακ με τη χαντζάρα, μαρκάρεις και cut, σβήνεις ολόκληρες απόψεις, δηλαδή παραγράφους. Και της το δίνεις της αρχισυντάκτριας, μισό. Το έκοψα, Ελένη μου.
  
  

• Η γκουρού Ρούλα Μ., μας έλεγε παλιά, στη Χρήστου Λαδά, «ο κόσμος διαβάζει μόνο τους τίτλους, τους υπότιτλους και τις λεζάντες». Κρακ, με τη χαντζάρα.
  
  

• Αν ήσουν σεναριογράφος στο Χόλιγουντ, όπου η κάθε ανάσα στοιχίζει, say, 20 χιλιάδες δολάρια, ο παραγωγός θα σου έδινε μόνο ελάχιστο χρόνο για να του διηγηθείς το σενάριο της ταινίας που πρόκειται να είναι το αριστούργημά σου. «Έχεις μόνο 20 δευτερόλεπτα». Και αυτά στο διάδρομο, αυτός προχωρώντας προς την έξοδο κι εσύ τρέχοντας από πίσω του. «Λέγε!». Ψήσ’ τον.
  
  

• «Boy meets girl interrupted, then another boy. Both goustaroun crazy bitch. Underground, mpounies, psychanalysi, explosions. Interrupted boy gets interrupted girl».
  
  

• Μόλις του είπες το Fight Club. Ήταν ο μόνος τρόπος για να το καταλάβει, αλλά εσύ έκανες έναν πολύ καλό χρόνο, 20’’ για να τρέξεις 200 μέτρα, μιλώντας με 20 λέξεις για την αγαπημένη σου ταινία. Οκ, δεν είχες προλάβει να γράψεις το δικό σου σενάριο. Αλλά η ταινία τελικά θα γίνει, θα αποφέρει 20 μπίλιον ντάλαρς κι εσύ θα έχεις κάνει μία τέλεια εξάσκηση για να ισορροπείς τρελά ανάμεσα στον χρόνο, την οικονομία του λόγου σου και την ολοστρόγγυλη σκέψη σου.
  
  

• Στο ραδιόφωνο ρωτάμε τον κονσολιέρη «πόσο έχει τώρα;». «Τριάντα», λέει αυτός. «Οκ, μιλάω» λες. Μέχρι να σου ανοίξει μικρόφωνο και να αρχίσεις, έχει πάει «Είκοσι». Σε 20 δεύτερα πρέπει να πεις κάτι που: α) να μην είναι μαλακία β) να μην είναι ειπωμένο με αγχωμένη φωνή γ) να μην λέει για τον καιρό και την κίνηση στην Κηφισίας δ) να συνδέει το προηγούμενο κομμάτι με το επόμενο ε) να συνδέει τη ζωή της Αθήνας με τη ζωή στον Άρη στ) να αφήνει ένα υπονοούμενο για κάτι, οτιδήποτε, ζ) να μη θυμώνει τον ακροατή και η) να τελειώνει με τελεία. Όταν έχεις σταματήσει σε τελεία νοιώθεις μία βαθιά ικανοποίηση, η ζωή σου έχει κάνει έναν μικρό ολοστρόγγυλο κύκλο, έχει πάρει μία όμορφη ανάσα και, καθώς εκπνέεις, μπαίνει η εισαγωγή του επόμενου τραγουδιού τόσο κομψά και μετρημένα που νομίζεις ότι έχεις βάλει σε τάξη ολόκληρο το σύμπαν.
  
  

• Κάθε τόσο, εδώ και στο Look, κάνουμε ασκήσεις info-diet. Γράφουμε εικοσάλεξα κατά προτίμηση λεζάντες, κειμενολεζάντες, την υπόθεση μίας ταινίας, την αρχή και το τέλος ενός μεγάλου έρωτα, την αρχή ενός βιβλίου (ποτέ το τέλος, εννοείται), το περιεχόμενο ενός άλμπουμ, 20 cd σε 20 λέξεις. Είναι μία διασκεδαστική άσκηση ετοιμότητας που σου κάνει λαστέξ το λεξιλόγιο και το συντακτικό συνοπτικό, βοηθάει δε πολύ στην λεξιπλασία και στην εξάσκηση για την εξαπάτηση του Word, πράγμα απολαυστικό γιατί, τελικά, αυτός είναι ο εχθρός μας.
  
  

• Ας πούμε, αν ενώσεις μία λέξη με μία άλλη λέξη, αυτές μετράνε σαν μία αλλά εσύ ήδη έχεις πει δύο. Αστακομακαρονάδα. Θρακομακεδόνες. Electrofunk. Βλέπεις; Μία λέξη. Ακόμα καλύτερα αν μπορείς να ενώσεις και παραπάνω λέξεις (π.χ. Μπορντοροδοκόκκινο) αλλά, μεταξύ μας, πόσοι μπορούν να το κάνουν αυτό εκτός από την Μοιραράκη; Στις περίπλοκες σύνθετες λέξεις, εκεί που χρειάζεται παύλα ανάμεσα για να καταλαβαίνει και η Ελένη τι εννοείς, φρόντισε οι παύλες να μην έχουν κενό ανάμεσα από τις λέξεις. Σαββατο-κυριακο-δεύτερο. Αν το γράψεις με μια ανάσα, χωρίς καθόλου space, τότε το ηλίθιο Word, σού το μετράει σαν μία λέξη, άρα έχεις κρατήσει το όριο των 20 – έτσι για τη χαρά του αθλήματος – αλλά έχεις χρησιμοποιήσει περισσότερες.
  
  

• Ή απλώς θα μπορούσες να είχες γράψει «τριήμερο».
  
  

• Πριν λίγα χρόνια, όταν ανακαλύψαμε τα «Κουνέλια των 30 Δευτερολέπτων» των Angry Alen Productions, είχαμε ενθουσιαστεί. Οι μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες, «ζιπαρισμένες» σε ένα αφηγηματικό ντελίριο 30-δευτερολέπτων, ερμηνευμένες από κουνέλια-ψηφιακά καρτούν της Jennifer Shiman. Τα απολαυστικά αυτά, αστραπιαία κινούμενα σχέδια - haiku έχουν ήδη κερδίσει δύο Webby Awards στην κατηγορία Online Film και Video/Animation, καθώς και το βραβείο κοινού στην ίδια κατηγορία και είναι υποψήφια για το βραβείο Global Media στην κατηγορία Outstanding Short Format Entertainment που θα δοθεί στις 9 Ιανουαρίου. Τα «χτυπάμε» συνέχεια. (http://www.angryalien.com/).
  
  

• Δεν φαίνεται να άλλαξαν και πολλά στο δρόμο – από τα haiku στην Χρήστου Λαδά στην Ελένη στο Fight Club στην παντομίμα ταινιών. Μόνο η επιτάχυνση.
  
  

• Μια μέρα μου είπανε «Εσύ θα είσαι στις Νύχτες Pecha-Kucha». Την α λα γιαπωνέζικα μικροκουβέντα (=πέτσακούτσα) που ξεκίνησε το 2003 (την ίδια εποχή με τα «Κουνέλια» της Angry Alien) στο Τόκιο, σαν μη-κερδοσκοπικό event, από την αρχιτεκτονική ομάδα των Astrid Klein και Mark Dytham οι οποίοι έδωσαν στο χιούμορ και τον ρυθμό του μινιμαλιστικού λόγου τη μορφή ενός συγκεκριμένου τρόπου έκφρασης για όσους λαμβάνουν μέρος σε αυτές τις «αρχιτεκτονημένες» βραδιές. Ένας x 10 οι ομιλητές. Ο καθένας έχει στη διάθεσή του 20 εικόνες x 20 δευτερόλεπτα για την κάθε μία. Ή αλλιώς, 6 λεπτά και 40 δεύτερα για να κάνει ένα ολοστρόγγυλο γκελ και να τελειώσει όπως άρχισε – με μία τελεία. Και να μπει τραγούδι.
  
  

• Προσπαθώντας να συντονιστώ με το Pecha-Kucha, ξεκίνησα για να γράψω για 20 νέα cd «Με 20 λέξεις» για το καθένα, αλλά κατέληξα να γράψω ένα κείμενο 995 λέξεων. Τώρα πρέπει να κόβω...
  (www.pecha-kucha.org)
  
  

(Athens Voice, τ.235, 20.11.08)